Ilık nefesimin soğuk havaya karışmasını sakinlikle izliyorum.Buzlu zeminde yere düşmemek için topuklarımı sertçe yere bastırıyorum.Çirkin kargalar gökyüzünde acı dolu feryatlar atarken durağa yetişmek için adımlarımı hızlandırıyorum.
İnsan ne için yaşar?Hayallerini gerçekleştirmek için ne tür bir çaba gösterir? Hayalleri olmayan insanın akıntıya kapılmış bir parça samandan ne farkı vardır?Hayatta amaçsızca dolaşanlara ne demeli?
Çakmağımdan parlayan ateşi rüzgardan koruyarak,sigarama yaklaştırıyorum.Acı sigara kuru dudaklarımda bana pek de hoş gelmiyor.
Yanımdaki insanlar hissiz aynalardan hayatı izliyor.Kime baksam suratlarında aynı çehre. Duygusuz yaratıklar.Monoton hayatımdan da usandım.Çocukken her şey ne kadar da basitti. Sebepsiz yere mutlu olmasını bilirdik.
Hayat peçete satan bir çocuğun burnunu koluna silmesi kadar acımasız mı?
