Siyah olmak… Siyah olarak Dünya’ya gelmek ve bütün insanlar tarafından merakla bakılmak… Siyah olmak… O kadar beyazın içinde siyah ya da zenci olmak… Her yerin siyah olduğu halde sadece dişlerin ve tırnaklarının beyaz olması çok tuhaf… Siyahlar beyaza hasret, beyazlar ise siyah olmak için çok uğraşıyorlar. Halbuki siyah olmanın onları bir ırkçılık ayrımına tanık edeceğini bilmiyorlar. Sonuçta hepimiz insan olduğumuz halde böyle bir ayrıma düşürüyoruz. Siyahlar tarih boyunca hep zulüm gören bir ırktır. Niye beyazlar değil, beyaz olmak bir ayrıcalık mı? Size soruyorum beyazlar… Beni siyah diye ayıranlar ya sizler benden daha mı renksizmişsiniz gibi beni siyah diye ayırıyorsunuz. Hastayken yeşilsiniz, mutluyken pembe, aşık olunca kırmızı, doğarken beyaz, üzgünken sarı, ölürken siyah; şimdi söyleyin bana kimin daha renkli olduğunu beni siyah diye ayırıp ırkçı ayrımcılığı yapanlar… Bazı geceler oturup düşünüyorum, rengimiz değişik suç bu mu yani? Katil değiliz, cani de değiliz, Allah’a şükür vicdanımız ve kalbimiz de iyi. Sadece bir renk için böyle bir davranış göstermeye ne gerek var? Gerçekten anlayamıyorum. Bazen sitem ediyorum Allah’ım niye beni beyaz olarak Dünya’ya getirmedin diye sonra sitemi bırakıp mutlu olmaya bakıyorum ve şu hayatta önemli olan insanın dışındaki renk değil içindeki renk. Yaşadığım süre boyunca hayatın bana öğrettiği tek şey bu herhalde. Önemli olan içimizin rengi. Siyah olmak…
Yazar: Cansu Porsuk
