Elimde kalem yok,
Kömür karasıyla yazıyorum
Ben güneşle değil,
Kömür karanlığıyla yaşıyorum
Dostlarım gittiler sessizce
Duyun sevdiklerin duyun
Beni kefenle değil
Sabrınızla toprağa koyun
Kömür karadır, elmas mücevher
Ben kömür olarak girdim bu madene
Şimdi ölümle elmastır değerim
Koyup saklayın kalbinize
Fırsat vermeyin ölünce zillete
Duanız uğurlasın bizi cennete
Eğer sessiz kalırsanız zulmete
Erişemeyeceksiniz saadete.
