Hep mi hüzün? Evet, maalesef hep hüzün!
Derinden sızlar üst tarafı göğüsümün,
Kurtulsam bile geceden,
En kuytusunda, en gölgesinde,
Geceye en benzeyen hududun’dayım gündüzün,
Korkumdan bahsedemem bile,
Yer…yer bitirir beni şu ömrüme ilişmiş haliyle,
Ulaşır mıyım, bu soyutlanmış hâl ile menzile?
Kuruntular saçılır dört yana,
İzahı zor, o yüzden bu derdi kopar bir vesileyle,
Yaşamak denemez, batmaktır bu büsbütün,
İçine çekiyor beni her defasında süslenip püslenerek, hüzün,
Yok! Artık yok mutluluğa yüzüm,
Sansınlar vazgeçtim, sansınlar huzura küsüm,
Titremezken sesim, yaşlanır gözüm,
Niceleri birikti içimde,
Hani susup kaldığım, devam etmediğim her bir sözüm,
Hasta zihinleri gördükçe şükrettim elbet,
Ne var ki yaşanılacak gibi değil, kopar bu derdi bir vesileyle,
Günahımı akla, göğsümü pakla ve beni güzel, temiz eyle.
