Eski yara
Ve
Ölü kokuyordu toprak
En çok da annem ve baban
Sonra
Martılar vardı
Bir ressamın resminde
Devasa büyüklükte bir vapura arkadaş
Sonra
Ölü büyücüler
Kahrediyordu Tanrı’nın insanlarına
Sonra
Her kelimenin sonu yine sana değiyordu
Tıpkı kalbim gibi
Çığlıkları sakinleşiyordu
Sonra
Düşlerim kaybolmasın diye
Sana emanet ediyordum