İçimden geçiyorsun
Ve bir an için duruyor dünya
Hangi zamandı bu
Günlerden hangi gün
Karşı karşıya oturmuş olmalıyız
Yoksa hatırlayamazdım bu denli gerçek
Ve keskin çizgilerle
Çayımı yudumlarken bakmış olabilirsin
Belki o an buluşmamıştır gözlerimiz
O gözlerde ne var biliyorum
Soluk, benek benek
Karadelik gibi hem karanlık, hem ışıyan
Aldırmayan başka ışığa, karanlığa
Daima ve daima
Çeken içine ve durduran zamanı
Sonsuzluğa sürükleyen gözlerinde
Bir türlü sevinemiyorum
Bana uzun uzun bakamıyorlar
Işık saçan yıldızlardan da büyük, göz bebeklerin
Kısacık bir an için hayal edebiliyorum
Bu yüzden hep dışarıda
Hep soğukta kalıyorum
Kendi içinde yeni bir sonsuzluk yaratmış
Karadeliklerin çeksin istiyorum beni içine
O bir an hep sürsün istiyorum
Başka bir evrende
Görüşelim diyorum
Temmuz 2014
Ceylan Arslan
