Suyla ağacın birbirine olan sevgisi kimsede yok.Ağacı büyütüp heybetleştiren sudur.Ağaç kesilip kağıt yapıldığında su tüm öfkesiyle kağıdın üstüne çullanır ve yok eder kağıdı.Ağaç suyla arasında inanılmaz bir sevgi bağı olduğunu düşünür ve suyun bu kadar çabasına karşılık bi’şey yapamadığı için üzülür.Oysa suyun umrunda değildir bu.Seviyordur ağacı hem heybetleştirecek kadar hem de ağaç yok edildiğinde yok edecek kadar çok.
Erozyonu hiç duygusallıkla düşünmüş müydünüz? “Ağaç olmazsa ben ne yaparım?”diyor su.Düşün bunu su diyor.Ağaç gittiğinde o da gidiyor.Yalnızlıkları kurutuyor onlarca hektar alanı.Ağaç ve suyu hep beraber hayal ederiz.Birinden biri olmadığında bizim için hayatın biteceğinden eminiz.Su ve ağaç ayrılmasınlar hiç.Hep mutlu olsunlar,mutlu etsinler.
Ağacın yeşil olması sudan sebep,suyun yeraltından en tepeye çıkıp manzara seyretmesi ağaçtan..Baktığınızda susuz ağaç olmaz ama ağaçsız su vardır.Bunu su hiç düşünmemiş midir? Elbet aklına gelmiştir.Ama ona ne ki o ağacı sevmiştir.Yeşiline vurulmuştur.
Tek bir su vardır hayatta ama bir çok ağaç vardır.Cevabını aradığım tek soru: “Su hangi ağacı sevmiştir? ”