Sustum.
Gözyaşlarım kelimeler olup düştü yanağıma
Düşündüklerime kelimelerin yetersiz kalışına
Anlatamadıklarıma, anlayamadıklarıma
Ağladım.
Sustum.
Yazdım bu sefer
Dilimden dökülemeyenler kalemimden dökülebildiği için
Düşündüm sonra
Yazamadıklarımı düşünebildiğim için
Sonra geriye kendime anlatamadıklarım kaldı
Oraya bir çukur kazdılar
Acıttı
Tekrar ağladım
Bilemedim neden ağladığımı
Anlatamadım çünkü,
Ne seslere ne kağıda dökebildim bazı şeyleri
Ne de kendime anlatabildim
Ağladım
‘Çok ağlıyorsun’ dediler
‘Evet’ dedim sustum.
Anlatamadım kelimelere ağladığımı
