Yolda yürürken sanırdı yollara çektiği iz ile şerit Kendini yakışıklı sanırdı Tarık Akan ya da Ferit Arkasını bir döndü gittiği yol boklu bir çamur Eyvah dedi bu kadar nıçılmaz bunlar…
ruhumda jilet izleri omzunda papatya naifliği ve sesinde hasretlik bir tebessüm. acılarına sarılırdım daha steril bir çocuk olsam. “Biz farklı dünyaların insanlarıyız!” -ne kadar insanız?- ancak, sentetik ütopyalarda kesişiyor…