varoluş meselesinin altında ne çok anlam yatıyormuş hepsi uykudan uyanmaya başlıyor teker teker, mesai çıkışındaki trafik ışıklarında yakalandım. yüzümde palyaçonun çizdiği gülen suratı unutup karışıvermişim halkın arasına. komik fakat kimse beni görmüyor. her ruhun üzerinde bi destan, kimse okumayı bilmiyor. onlarda halk ekmek kuyrugunda yakalanmışlar gibi. rüzgar esse dokunmayacak mahşer yeri kalabalığı, herkes kaçışıyor… kaç 365i yedim hatırlamıyorum, sürgün edilmişim yamaçların eteklerinden.
