Gelme… Korkuyorum. Ne olur gelme. Olmaz. Gelirsen olmaz. Korkuyorum gelme. Senden ötürü değil aslında korkum, kendimden de değil bu ürküntü. Belki mutlu oluruz gelirsen, hayallere dalarız belki. Ben kahve yaparım, sen şiir okursun. Gelme. Unuttum belki. Hayır hayır, unutmak ne mümkün! Hiçbir şeyi unutamaz ki insan. Ben tozlu raflara kaldırdım belki, hatırlamamaya büyük gayret gösterdim. Şimdi, şimdi sen gelmekten bahsediyorsun. Tek başıma onardığım kırık kalbimi bir daha paramparça etmekten…
Bazen, konuşmak istiyorum, olmuyor. Hayır konuşamıyorum. Olmuyor anla. Seninle konuşursam, seninle gelirsem gülüşüne kapılacak yine yüreğim. Gelme, lütfen gelme. Tozlu raflarımdan düşersin, tutamam. Gelme…
