Kimi sevsek aşkla başlıyordu
Sonu şiire dayanan hüzün
Kime kal desek habersiz gidiyordu
Dönüşü hayale benzeyen rüya..
Kimle hayal kursak
kursağımız da kalıyordu aşk !
Ve hıçkırdıkça şiire
göz yaşıydı kalemi tutan!
En çok susulan gece idi
Ölüme bir gün daha yaklaşmış iken..
