Aşkı uçurumun kenarında yaşadım seninle.Aşk koydum adını halbuki sen yoktun bu aşkın içinde yanlız ben sessiz ve çaresizce seven ben vardım .Senin ise hayalin saklıydı derinlerde.Biraz yalan biraz masumiyetle sevdim seni.O da seviyor baksana gülümsüyor dedim ve olmayacağını bildiğim bir hikayenin başrolü olmaktan hiç ama hiç çekinmedim.Aşkımın bir tarifi yoktu acı içinde kavrulan birinin çaresiz sözleri aşkı tarif etmeye yetmezdi zaten.Kendime direttğim yalanlar seni hergün daha da çok sevmeme neden oldu daha çok sevgi ve daha çok acı.
Sonra sen yavaşça süzüldün hayalimden bir melek misali zarif ama bir o kadar da sinsiydin.O güzelliğin içindeki bu sinsilik neden diye sormadan duramadım ama tıpkı neden vazgeçemediğimin cevabı olmadığı gibi bu soruda cevapsız kaldı .
Ama benim için hep hayaldin severkende nefret ederkende ve çaresizce unutmaya çalışırkende .Benim için hep bir hayaldin ve hiç bitmedin ,bitmiyorsun ve korkarım hiç bitmeyeceksin .Ben hala umutsuzca seviyorum seni biraz masumiyet biraz yalanla uçurumun kenarında …
