Açtığın her yara kalbime ufakta olsa bir sızı verir. Sessiz ve usulca… Yaranın sızısından değil üzüntüm, seni kaybedişimden. Yürek kanar, acır, sızlar. Kalp bu mümkün mü? Acı çekmek için var! Kalbimin tam ortasında ukte kaldı. Dayan yüreğim dercesine haykırmış olan bu ağız seni görünce bir aşkın peşinden koşan dermansız bahtım. Kaderi ile silinmiş, alın yazım. Kendini bırakmadan şu kahpe hayata tutunan bu aşkın dermansızı. Yüreği yağmalamışcasına yüreyen benliğim, özüm… Kendini bu aşk için bitap düşecekse benim ömrüm senin ömrüne yâr olsun, sevgili!
