Yetemedi zaman vuslatımıza…
Dünyalar dar geldi aşkımıza…
Yalnızlığımın vazgeçemediği kadar benden,
Vazgeçmedim, geçemedim ben de senden…
Hani ya Leyla ve Mecnundan eser,
Geriye kaldı kurumuş mürekkep ve mesel..
Bizimse yazmadı kalem aşkımızı, edebinden,
Saklayamadı da sır, o kendini aşikar eden,
Ne evvelden ne de ahirden…
Her şeyden geçemedim de,
Ama geçmedim de sana mahkum bendeki senden…
Aşikârdır,
Esrar-ı Aşk’a âbı hayat senden….
Fakir aşk muhibbisine âbı hasret senden,
Cürm-ü Zengin’e âbı şeref senden..
Mamafih, cürüm de bizden
Fukaralık da bizden…
Ummayı dileniriz ki,
Biz de senden…
Aman bizi senden et!
Sonra da etme bizi senden…
