Bıkmadan biriktirdiğimiz ve tüm varlıkların ortak özelliği…
Fakir olduğunu düşündüğümüz insanlar aslında dünyanın en zenginidir.Belki ceplerinde paraları yoktur arzularına yetecek kadar.Fakat onların ceplerinde paradan daha değerli umutları vardır.Belki hiç trilyonları olmadı.Hatta hiç olmayacak.Ama umutları hep var.Her şeye sahip bir insanın cepleri boştur,umutsuzdur.Çünkü arzuladıkları her şeyleri zaten vardır.Fakir çocuk birgün zengin olacağının hayalini kurar.Tabi yanında mutlulukla beraber.Fakat zengin olan zaten her şeye sahiptir.Ve bu yüzden hayal kurmak,umutlarını biriktirmek gibi bir durumu yoktur.Elbetteki onlarda bir şeylerin hayallerini mutlaka kurarlar.Ama hiçbir şeye sahip olmayanlar kadar değil.Ya da her şey düşündüğüm gibi sahip olmakla ilgili değildir.İş,umutlarını nasıl ve nerede biriktirdiğinde… Herkes umutlarını biriktirir.Ki umudu olmayan varlık yoktur.Fakat kimi cebinde taşır,kimi ise düşlediği dünyasında bırakır…
Onlardan vazgeçmek kolay değildir.Bu herkes için geçerlidir.O kadar alışmışızdır ki…Hiç üşenmeden,çekinmeden biriktiririz umutlarımızı.Ve hiçbir şey olmamış gibi umutlarımızı atamayız.Yapamayız…Çok zordur buna dayanmak,kabullenmek,vazgeçmek…Bazen bir anlık hırsla yapabileceğimize inanırız ama olmaz.Umutlarımız taş değildir gittiği yerden dönemeyecek kadar…Umut kelebek gibidir.Uçar gider.Ama yine de dönüp dolaşıp hiç ummadığımız anda gelir omzumuza konar…
