Trenler kaçırdım, tramvaylar, otobüsler
Bana erken kalkmanın kazandırdığını öğrettiler
İnsanlar çıktı karşıma, merak ettiğim, yanaşamadığım tanışmaya
Tanıştıklarımlaysa buluşamadım, ulaşamadık ortak kafaya
Birgün sen geldin, hep varmışsın gibi hayatıma yerleştin
İki sene, ve sonra hiç yaşanmamış gibi çekip gittin
Sen de uyandırdın beni geç kalınmalara
Öyle ki, şimdi gelsen, bambaşka biri duracağım karşında
Geç kalmasaydım bu olgunluğa, kendime güvenmeye
Belki şimdi, gururumu önemsediğin bir ilişkideydik el ele
Gidişinle duraksadım önce bir, yavaşladım durdum
Acı çektim, ağladım, en sevdiğimdin, ama artık yola koyuldum
Durdukça, acılarla başbaşa kaldım
Yürüdükçe, koştukça, uğraştıkça, gülmeyi hatırladım
Gidişinle uyandım, anladım, insanın en büyük düşmanı: boş durmak
Bundan böyle, senli ya da sensiz, kendime borcumdur önüme bakmak, koşmak, yazmak, yaşamak
