Yorgunum kimse farkında değil üstelik yakındalar bunu anlayacak kadar .. Dün markete girdiğim kadın soruyor ‘nasılsın bu eski sen değilsin’ şuan kendime soruyorum ben eskisi gibi değil miyim? Değilsem değişen şey ne iyi mi kötü mü? İyi veya kötü algısını kim beliriyor ki. Belki yaşamak istediğim hayat toplum tarafından kabul edilmeyen ve kötü olarak algılanan bir şey ise? Benim mutlu olmam yetmiyor mu? İste asıl soru gerçek mutluluk ne veya bulunabilir mi? Aklımda yine bir sürü soru. Ağlarken genelde ellerim hep bir şeylere gider..az az önce peçeteyi kuş gibi yaptım durdum öylece.. Keşke bir kuş olsam uçsam uçsam uçsam o kadar gideyim ki kanatlarım yorulsun ama gideyim.. Sorun kalmak değil mi zaten? Ya da bir ağaç olsam böyle büsbüyük bir ağaç şarkıda geçen dizeler gibi ‘bir ağaç olsam–bulutlara uzansam’ gökyüzü her zaman iyi geliyor niye bilmiyorum sadece huzur veriyor. Bir yerde tavsiye verilmişti ‘gökyüzüne bakın baktıkça hayalleriniz aklınıza gelir’ bazen yorulduğumu hissettiğimde bakıyorum sadece güç versin diye umarım bu inancımı yitirmem..
