Sokakları hatırlarım, arkadaşlarımı sobeleme derdinde günbatımını es geçtiğimiz sokakları…
Kedileri hatırlarım, kimse görmeden evden tas tas götürüp verdiğim sütleri.. Annem kızardı sokak hayvanları ile oynamama, “Mikrop var onlarda, hastalanırsın” derdi. Yine de oynardım kedilerle hatırlarım, oynadım diye aldığım cezaları…
İp atlayışımı hatırlarım.. “Laleli bir” “Laleli iki” “Laleli üç”… Hiç bilmeden bir gün lalelerin solacağını…
Çayı hiç sevmediğimi hatırlarım, gün gelip de çaysız gecelemeyeceğimi düşünmeden…
Yokuş aşağı yollarda kahkahalarımızı rüzgâra savurduğumuzu hatırlarım…
Arabanın teybinde çalıp duran İbrahim Sadri şiirlerini hatırlarım, hani şu ezberleyerek büyüdüğüm.. Sabri Abi’yi hatırlarım mesela, “Ah ulan Sabri Abi!”
Karadeniz’in fırtınalarını hatırlarım, bir keresinde bir çuval dolusu fındık toplayışımı fındık bahçelerinden…
Bisikletten düştüğümü hatırlarım, dizlerimi kanattığımı.. Bir anne köpeğin doğumuna tanık oluşumu hatırlarım. Tek seferde yedi yavru doğurmasını..
Ölümü hatırlarım hiç anlamadığım.. Enfal’imin kefenini, çok sonraları kaldırımda gördüğüm ölü güvercini ona benzetişimi hatırlarım…
Okuma yarışlarımızı hatırlarım, okumayı sökenlere takılan kırmızı kurdeleleri.. Sahi hala takıyorlar mı onlardan?!
Nemrut Dağını hatırlarım. Güneşin doğuşunu izlemeye gittiğimizi ve her seferinde güneşi bekleyemeden uykuya dalışımı hatırlarım.. Heyhat! Şimdi geceye yarenlik ediyorum güneşi beklerken…
Yaz gelince dedemin evinin damında uyuduğumu hatırlarım… Biz koyunları saymazdık orada uyumak için, yıldızlar yeterliydi bizim için…
Kara kışları hatırlarım eldivenlerimi kırmızı beremi ve bahar geldiğinde bahçemizi mest eden iğde kokusunu, mahallemizin delisini(vardır her mahallede bir tane)..
Mutluluğu hatırlarım.. Sevinci, gülümseyişi, gülümsediğimi…
Hayatı.. yaşamayı..
Velhasılı kalem! Bir vesikalık hüzünde çocukluğumu hatırlarım…
3 comments
Dipnot olarak belirteyim konuyla bağdaştıramayanlar olmuş, resim Kuveytli mahalle çocuklarının “Al-darbaa”isimli oyunundan bir fotoğrafın kara kalem çalışmasıdır sevgilerimle..
Fotoğraf çok güzelmiş, yazının üstlubunu da çok hoş buldum. Sevimli güzel bir tınısı var sanki, insanın çocukluğunu, çocuğu anlatırken sahip olması gerektiği türden..
Hoş bir yazı tebrik ederim..
Bu fotoğrafı çöpte buldum diğer birkaç fotoğraf ile birlikte bir fotoğraf Arşivinin parçalarıydı odamin duvarina astim göründüğünden çok daha fazla şey ifade eder benim için..Bu yüzden fotoğraf Üzerinden bu çalışmayı yaptım. Yazıma da daha uygun bir resim düşünemezdim.
Teşekkür ederim yorumlarınız için