-
Bu şehir bir başka
Sokaklar bir tuhaf
İnce bir soğuk ayazlarda
Bedenlerimiz sıcak
Ruhlarımız kar fırtınalarında
Işıklar toprak kokusunda bir hasret
Gökler kan yağmurunda
Yalnızlığı demliyoruz gecelerce
İçenler acımızdan ölür mü?
Ne mavilik ne huzur…
Bambaşka bir şey bu
Yüreğinin tam tepeciğinde
Taze bir acı buram buram
Semtlerde, acı kahvelerde kalmış
Tan yerine yazılıp, ufuklarca yakılmış
Yalnızlığı demliyoruz gecelerce
İçenler acımızdan ölür mü?
İnsan ruhunda yaşarmış sevgiyi, aşkı
Maviyle gri karışık, kızıl gökyüzüyle barışık
Nakış nakış gonca gül renginde
Gitmezmiş, bitmezmiş
Ruh tende esirken
Bu sevgi bir dünyaya bedelmiş.
Yalnızlığı demliyoruz sessizliklerce
Duyanlar acımızdan sağır olur mu?
İnsan mânâda, ceset bedende
Hûmâ bir damla yaşta gizliymiş
Ve yüreğin kanı damardan değil
Gözden düşermiş…
Yalnızlığı demledim
Sokaklarca, insanlarca, maviliklerce
Hisseden insan yaşayabilir mi?
