Yalnız yaşamak,hiç giyilmemiş bir kazağın dolapta dururken üzerine küf kokusu sinmesi gibidir. İnsanın içine bir kere işledimi yalnızlık ne kadar yıkansan ne kadar parfüm de sıksan kokusu uzun zaman gitmez. Eve geldiğinde karşılayan bir suret yok,kulaklar hoş geldin cümlesine aşina değil,sarılmayı bilmeyen kollar taşırsın vücudunda… yalnız yaşayan birini ilk olarak vestiyer karşılar,birçok ses,birçok pis hava sinen paltonu asarsın, hoş geldin maiyetinde terliklerin karşılar, yorgun bedenini uzandığın bir kanepe ya da oturduğun bir koltuk sarar…
Bir insan neden yalnız yaşamayı benimser? İlk önce bunun cevabını bulmam gerekirdi. Neden benimser? Aslında yalnızlık diye bir şey yoktur. Çünkü etrafında insanlar vardır. Ailen,arkadaşların,dostların… insan yaşamak istediklerini yaşayamadığı için kendini yalnız zanneder. Bu nedendir yalnızlığı benimsemesi. İnsan hayal kırıkları,acıları,umutları ve hayalleriyle yaşar. Hayallerini kurar insan gelecekle ilgili. Planlar hayatını hayaline ulaşmak için. Hayaline varmak için kademe kademe ilerler ve her ilerlediğinde umudu çoğalır. Birden yıkılır her şey. Hayaline varmak için onca zamanını harcarsın sabredersin ve deprem olur yıkılır biter her şey. İşte insan o anda hayal kırıklarının üzerine düşer ve acıyı tadar. Bir insan acıyı tadınca bir daha aynı şeyi istemez. Yapmaz. Yapamaz korkar çünkü. Acı çekmemek için kaçar. Ve kaçtığı yerde yalnızlıktır. Ama bilmez ki insan ilk önce hayallerini iskambil kağıtlarından yaptığını. Bir nefeste yıkılınca anlar. Yalnızlığım bundandı sanırım.Benimde hayallerim vardı. Umutlarım,planlarım… ben de yaşadım acıyı. Hem de iki kere. Ama aynı acı insanı bir kere yakarmış. İkincisinde yanmadım. Üzüldüm ama yanmadım. Şimdi tekrar çıktım saklandığım yalnızlığımdan. Çok defterler feda etsem de hayatıma yeni bir sayfa açtım. Ama bilmiyorum hala mutlu muyum? Belki mutlu değilim ama yalnız yaşamak istemiyorum artık. Eve girdiğimde evin içinde gıcırdayan parkelerin seslerinden başka sesler duymak istiyorum. 12 kişilik yemek takımının sadece bir tabak kullanmak istemiyorum. Çift kişilik nevresim takımını tek kullanmak istemiyorum. Artık zamanı gelmişti. Yalnızlığımı sonlandırmalıyım.
RıdvanA.
Geçmişin İzleri’den…