Ertelenmiş rüyasından uyanır adam,
Uyanır olmaz olmazsa uyanıklığını adar,
Can acısını çeyrek geçe,
Verdiği sözlerin hepsini tutar,
Gölgesinde umutlar yetişen verandan.
Biz (biz) olmadan önce anlatılan masallar,
Hala aynı acıtıcı ve keskin uçluktalar.
-Esirgeyen ve bağışlayan aşkının tadıyla-
(1) Dedi ki;
(2) (Sana) Uçkurunu tutamayan adamlar,
(3) Bedenimi (kendine) edinmeye çalışan kadınlar,
(3.1) Dudaklarını kendine edinmeye çalışan (adamlar),
Aynasız kararlılığında beynimi törpüleyip duruyor.
(7) Ve (bize) inançsızın biri buyurdu;
(8) “Müstehaktır pezevenge,
(9) Bilemezdi kıymetini,
(11) (Şimdi bana) aitliğinin acısını çekmeli,”
Kim bilir tam nerenden öpmüştür seni!
Oysa Tanrım (eşittir aşkın) affeder beni,
Beni ve sensiz kalma cür(r)etimi pektabii,
Beni ve sensiz kalma cür(r)etimi dahi inatçılığımı bilakis,
Ya ben ezelden benim olana dokunanı nasıl affedeyim?
—————-
Ettiğini çeker insan ya hani,
Üzerime çekilen sifonlardan akan
(Pis) suları mı reva görür bana (eşittir aşkın) mevlam?
