Bazı insanlar sokakta yürürken gördüğümüz yarı açık perdelere benzer. Öyle bir ayarlanır ki o perde ne evin içi tam görünür ne de dışarıya kapalıdır.
İnsanlar da camının perdesini aralar gibi gösterir kendini, öyle bir ayarlar ki ne tam olarak görürsün ne de dışarıda kalırsın.
Nerede durduğuna sen bile şaşırıp dururken acaba böyle daha mı iyi dersin?
Daha kapalı perdeler gördüğünü hatırlar, haline şükreder bulursun kendini.
Ya tamamen kapatsaydı da ona dair hiçbir şey öğrenemeseydim dersin ama yarı açık perde de kafa karıştırır. Ne görürsün ne görmezsin…
Bir de perdesiz evler vardır. Olduğu gibi kendini belli eder her şey. Rahatlarsın onun yanında bu sefer de fazla rahatlamanın vermiş olduğu yüzsüzlükle iyice gözlerini dikersin.
Oysa gerek yoktur kimsenin perdesine gözlerini dikmeye, herkes kendi camının perdesini istediği kadar aralar.
