Yaşam yaşandıkça anlamlanırmış,
Gönül sevdikçe, akıl bildikçe…
Kaç zamandır umutlar dökülürken gözyaşlarında,
Nice sebepler geçti yüreğinden, kaç sitem dudaklarından…
Yaşamayı istemek yaşamak gibi,
Doya doya ve bile bile…
Gün geçmezken penceremden, yağmurlar dökülür kuytu sokaklara.
Hep geceyken bana gündüzler şimdi ne değişti, bilmem….
Aynı her şey ilk günkü gibi…
Ben umutlarımı, hayallerimi suya yazdım,
Topladım topladım tekrar yazdım…
Bazen yakıp attım, bazen savurdum esen rüzgara.
El yazdı, dil söyledi içimdekilerini.
Şimdi sessizliğe adadım zamanı…
Yaşamayı istedim, yaşamak gibi…
