Bazı geceler daha iyi anliyorum yalnizligimi gunu gecirmelik insanlarla dolu hayatim gunun sonuda yalniz bir ben.. Filmlerdeki gibi bi ask yasamak isterdim. Orda anlatilan ask samimi icten en onemliside temiz. Hayallerimizde ki aski daha dogrusu sevgiyi orda o kadar guzel anlatiyolar ki ama kesinlikle gerceklik payi yok sahi oyle degilmi kim sevginin değerini biliyo ki? Benim karsima cikmadi aski icin savasan biri ya da her animda yanimda olan biri çıkmadı illa sevgili olmasina gerek yoktu bi arkadas bi dost yok iste dedigim gibi herkesin onceligi kendisi olmus bu hayatta bu bencillik degilmi bence bu kullanmak. Yoruldum.. Boyle kafamda bir suru sey var ama anlatamiyorum ona bile halim yok nasil geldim bu duruma bilmiyorum. Etrafimdaki insanlari bu halimde tanidim bu yorgunlugumda kimin ne oldugunu ne kadar oldugunu gordum deger verdiklerimin aslinda o kadar da onemli olmadigini bir zamanlar canim dedigim kisinin su an tek tekileme etmeye degmiyceni gordum. Sezen Aksu nun “vazgeçtim” sarkisiyla devam etcem.. Vazgeçtim aşktan sevgiden, vazgectim biseyler beklemekten. Aslinda en iyi bildiğim sey degilmiydi bu hayatta yalniz oldugum her seferinde unutup bide buna uzuluyorum nefret ediyorum unutmaktan unutulmaktan. Hayatımızin bir parcasi olan kokusuna dahi asik oldugumuz kisiyide bir gun unutacagiz hatta kokusunuda.. Unutmak da aci kelimesi gibi dile kolaydir unutmak aslinda koca bir devrimdir bu kadar buyuk bisey iste…