Yaz geliyor sessizce, bizi ürperten soğuk yavaş yavaş sarmalıyor bizi. Herşey bitiyor bir süre sonra şimdi kış bitiyor, ben yavaş yavaş tükeniyorum yeşillikler gözlerimizi tırmalıyor akşam esintisi yüreğimize süzülüyor. Trafik lambaları bir kırmızı oluyor bir yeşil. Kimi zaman bekliyoruz kimi zaman arkamıza bakmadan emin adımlar atıyoruz hayatımız da, kışı yazı yok aslında bunun biz hem gülüyoruz hem ağlıyoruz. Ne yazık ki aynı duyguları bir arada yaşayamıyoruz. Kalbim buz gibi bunun bir sebebi vardı şimdi o bahane de ellerimin arasından kayıp gidiyor, yaz geliyor benim kalbim hala soğuk tıpkı ilk günkü gibi. Boş gözlerle bakıyorum etrafa, onun çehresine bakacak cesareti bulamıyorum. Yok sayıyorum kendimi, huzur bir daha benim kapıma gelmeyeceğini biliyormuşum gibi adımlarımı atıyorum. Üşüyorum bu sıralar, O kadar kırgınımki iki kelam edemiyorum artık, gönlüm titriyor dilediğim mumlar bir bir sönüyor. Nasıl yorgunum, bu nasıl bir yorgunluktur ki hiç bitmek bilmiyor.
