Gitmek bilmez kederi yapışır yüzüme, her gidenin,
Bahçelerimde ki güller soldu, mutluluk değer mi yüzüme?
Mutluluğu paylaşanlar meczup mu oldu? Keder, yüzümden düşer yeryüzüne,
Hüzne demir atmış her üzülen, üzülenler çok fazla, düzinelerce,
Kadim kitapları bilmeyenlerce taşlanır kalbim, taşkın insanlarca,
Yaşsız gözlere perde iner, oysa görünür olur kelimeler göz yaşlarıyla,
Cımbızla seçer hüznün özütünü bir defa yudumlamış olan herkes, mutluluklarını,
Dımdızlak kalmamak için kederde.
