Artık son bulmalı bu kargaşa.
Çatımda potinlerden bir mezar,
Ayaklarım çıplak çakıl taşlarında.
Savruluyor tohumlarım,
Tutamıyorum avuçlarımda.
Ağrıdı yine nasırlarım,
Direniyorum ama duramıyorum ayakta.
İçime esiyor sanki rüzgar,
Aldığım nefes kasırga oluyor ağzımda.
Her baktığımda neden gri bu sema ?
Yenilme güneşim.
Teslim olmayacağım bulutlara.
Tek yükümse anılarım,
Yitirdiklerimdir duvarlarımda manzara.
Ne olur dayan,
Taşıyalım bu bedeni yarınlara.
Elbet bitecek ve doğacaksın sonsuza.
Bu kez biz gideceğiz ufka.
Elimizde şarap,
Kırılıp dökülenlerse aklımızda.
