Kulaklarımda çınladı söyledikleri.
yazmak mı, her gün yeni bir şeyler öğrenme hissi, her gün kendini ruhunu tazeleme.
ben ne zaman ben olmaktan çıkmıştım ki, herkes mi böyle oluyor anlamış değilim.
kendimi tanıyamıyorum, kendimi tanıyamıyorum…
dönüp baktığımda bambaşka bir insan, şimdi kendime bile yabancı oldum.
uyumalarım uyuma değil, gönül rahatlığıyla uyuyamıyorum.
kendimden bile kaçar oldum.
her insan kırıcı olabilir mi?
yoksa ben mi her an kırılıyorum.
en çokta kendime kırılıyorum.
neden kendime bunları yaptırıyorum!
neden!
neden!
neden!
