Bir insanın kokusunu sevdiysen unutmak en zor gelecek şeydir sana. Adını, yaşını belki görüntüsünü unutabilir insan. Bir süre sonra yaşanılan anılar, beraber gittiğiniz yerler, sana aldığı hediyeler, ona yaptığın süprizler, beraber çekildiğiniz fotoğraf kareleri kısaca tüm anılar bir kutuda üstü tozlanarak yitirilebilinir. Ama kokusu öyle efsunlu bir şey ki yıllansa da unutulmuyor. Ansızın burnunun direği sızlıyor. Bir an tekrar anımsıyorsun o kokuyor bir anda her yer. İçin gidiyor, mest ediyor seni. Adeta büyüleniyorsun… Gözlerini kapatıp kokusuyla sarhoş olmak istiyorsun. Keşke kokusunu bir şişeye hapsetmek mümkün olsa özledikçe koklasam diyorsun. Ben ona sarıldığımda üstüme sinen kokusunu biraz daha hissetmek için üstümü değiştirmeden uyuduğum geceleri bilirim. Sırf o koku biraz daha benle yaşasın diye. Ben de kalan t shirtlerini asla yıkamadan sakladığımı, arada onu özledikçe o kokuya sarılarak uyuduğumu… O yüzdendir ki sevdiğim adamın boynuna kafamı gömüp kokusuyla rüyalara dalmak en zevkli hobimdi. Kokusu unutulmaz sevdiğin insanın.
Bak yazarken bile sen koktu buralar sevdiğim…
