Yalnızlık bir tane olmaz ki.. Her türlüsü olur yalnızlığın. Sen bana her yaşımda farklı bir türünü yaşatıyorsun. Sana giden yolda bunların hepsinin hissedilmiş olması gerektiği için mi ? Herkesin böyle geçmiyor ki seneleri. Kabuğunu nasıl kırıyor ki insanlar ? Bir tuhaf büyüyorum. Etrafımdan daha fazla hissediyorum daha fazla nefes alıyorum sanki, sanki daha fazla yaşıyorum. Ne fayda ? bana yetmedikçe… öyle bir yaşamak ki bu, nefessizlikten her geçen gün dahada eriyorum. Belki nefes alan birileri nasıl aldığını öğretse öğreneceğim. Peki ya nerede o birileri ? Ne zaman göndereceksin ? Herşeyi beklemek tamamda, bunu beklemek ne ızdırap bilir misin ? Madem biliyorsun neyi beklediğini söylesen bana bende bekleyeceğim sabırla. Lakin ben hiç bir şey işitmiyorum. Ben miyim sabırsız ? Evet öyleyim eğer ki olmazsam bu sabır beni fitneye çeker. Hayır saçmalamıyorum. Sabırda körüklenmedikçe unutulur. Damarından fitne verir insanın ruhu bile duymaz. Unuturum diye korkuyorum. Bu zihnimin yalnızlığı nereye kadar ? Her şey yalnız öğrenilmez ki. Yunus Emre gibi koşturacakmıyım yetişkin olana kadar ? nefsimi kaybetmem için hafızamı kaybetmem mi gerekecek ? Gecikmeyecek miyim Ya Rahman ? Korkuyorum. Korkuyorum. Korkuyorum.
-aryemus
24.02.2017
