Mazinin üstü kapalı endişeli yolcusu
Sen de mi suratını asıyorsun?
‘Git’ demedim ki sana
Neden gidiyorsun?
Mazinin kırgın, bir o kadar deli yolcusu
Hangi yollar bizi buluşturur sen de bilmiyorsun
Belki küçük bir oyuncak
Ya da belki şirin bir gülümseme…
Ya da tenha yollarda oluşan korkulardan herhangi biri
Hangi yollar bizi bir araya getirir bir daha
Bilmiyoruz.
Mazinin en neşeli yolcusu
‘Üzülme’ diyemedim
Diyemem
Sonuç değişmez
Üzülürsün
Üzülürüz ikimiz de biliyoruz
Ben artık büyüdüm
Masallar yok
Gülmek yok
Ağlamak yok
Güçlü olabilmek adına
Her şeyi yutup yürümek var
Mazinin uslu yolcusu
Beni de götürür müsün?
Sesimi hiç çıkarmam
Sen benim çocuk yanımsın
Çoksun
Aza kanmadan seninle geleyim
Sesimi çıkarmam
Çocukluğumsun
Mazinin gözyaşı dolu yolcusu
Otobüs kalktı artık gidiyorsun
Tek başına göğüsleyebilmek için hayatı
Yaşamdaki güzelliklerden beni de caydırıyorsun
Seni unutmama izin verme
En güzel zamanlarımın nurusun
Seni özlememe izin ver
Yorulduğumda hatırlayabileceğim anılarımız olsun
Mazinin düş dolu yolcusu
El sallamama izin ver
Bak şimdi bana
Gözyaşlarım var
Bak şimdi bana
Duyma demedim ki sana
Neden kayıtsız kalıyorsun?
Her şey yasak
Buraya kadardı yaşanan oyunlar
Şimdi artık her şey yasak
Mazinin ben dolu
Ben gibi kokan
Çocukluk tortusu
Artık gittin
Bir daha gelmezsin biliyorum
İçimde de öldürdüm seni
Kırıldım
Kırdım
Böyle büyüttün beni
Teşekkür mü istiyorsun?
Bilyelerimin güzelliği kadar
İp atlamalarımın sevinci kadar
Küsüp barışmalarım kadar
Salıncaktaki kurgularımın şenliği kadar uzak kaldın bana
Ben artık ‘sen’ değilim
Terk edilmiş çocukluğumun
Vefa borcusun…
Dilara AKSOY
