Bu sabah sensiz ve sessiz uyandım.
Kendini hatırlatışlarına,
Canımı yakışlarına inat bu sabah sessiz uyandım.
Yorgun düşmüş bedenim,
Elimi kaldıracak halim yok.
Nasıl oluyor da hala dolu dolu seviyorum seni?
Nasıl oluyor da aklımdasın şu dakika?
Gözlerim günaydınlarını arıyor galiba..
Ne zor değil mi sence de?
Anların, dakikaların hatta saniyelerin sonu getirişi…
Ne zor sevdanın çekip gidişi.
Düşündüm de iyi oldu gittiğin.
Yine terkedilmeyi öğrettiğin.
İyi oldu…
Hayatın bana ‘böyle mutlu olunmaz’,
Sözünü hatırlattığın…
İyi oldu, bir kez daha gerçeği gösterdiğin..
Sen yine de bana bakma.
Sev desen yine severim..
Sonunu bile bile..
Neden dersen;
Kafam basmıyor aşkın ne olduğuna.