Nasıl yürüyeceğini bilmeyen bir bebeğim ben..
Ona ulaşmak için karanlık yolları göze alamıyorum
Kalemin ucundan dökülenler tek tesellim
Ve bir de mavi gözleri…
Akıntıya kapılıp onun yanına gitmektense
Zamanı bekliyorum…
Belki de çoktan kumu akmıştır aşağıya
Ya da sabredemeyip çatlamıştır
Çatlaklarından boşalmıştır kızgın toprağa.
Zamanı bekliyorum…
Günahlarımı silip temiz çıkmak için karşısına
Daha da güzelleşmek için bekliyorum.
Onu bulduğumda dikenli tel gibi canımı acıtmasın
Onu bulduğumda sarıldığım kollarından beni ayırmasın.
Onunla beraber temizlenelim
Günahları bedenimden kayıp gitsin
Ellerim temiz saçlarına dolansın
Günahlarımız birbirine sarılıp bizden uzaklaşsın.
Kuytu bir yerde,en arka sokaklarda
Ya da köprü altında öpsün beni
Tellere vuran elleri bulsun bedenimi
Uzun tırnakları keskinliğini yitirsin karşımda
Ve ben teslim edeyim kendimi…
İncinur Karakoç
