insan, kendinden iğrenir mi hiç?
Ben iğreniyorum.
Sürekli soruyorum kendime nasıl oluyor da, her defasında hiç ders almamış gibi yeniden umut edebiliyorsun? diye.
Nasıl oluyor da yaralarını bak buralar hiç kanamadı ki, kurşun izi bile yok diye gösterebiliyorsun? Peki. Söylesene hala gücün varmış gibi
neden vazgeçmiyorsun ulan artık, niye bırakmıyorsun bir şeylerin peşini?
Anlayamadın hala. Karşına çıkan hiç kimse aslında karşına çıkmak için orada değil.
Anlaman gerek artık! Neden anlamak istemiyorsun süper kahraman olmadığını? Neden köşende sessizce oturmaktansa birilenin tebessümüne neden
olmaya çalışıyorsun ki? Neden kabullenemiyorsun, hiç kimse için varlığın yokluğundan daha ağır basmıyor.
Bu yüzden gidebiliyorlar işte anlasana.
Konuşmak istemiyorum artık. Kaybolasım var.
Sessizleşesim. Yokum ki zaten ben, daha da olmayasım var artık.
Kimdi hatırlayamadım ama bir yerde okumuştum. ne diyordu.
içim bitti..
boş hayaller kurduğum için…
Evet! Benim içim de, dışım da kalmadı artık.