Kafayı yememe sanatı bu zamanda uygulaması oldukça güç, meşakkatli, maliyetli ve kullanışsız bir sanat dalıdır. Paran olacak, güzelliğin olacak, sağlığın tastamam olacak, mesleğin olacak, hobilerin olacak, ailen olacak, aşık olduğun insan yanında olacak, hayallerin olacak, olacak da olacak..
Bende de hepsi olsa bende bu sanatı icra ederim. Bunca dünya derdiyle uğraşarak akıl sağlığını korumaya çalışmak mantıklı mı hiç? Neden kafayı yememek uğruna bin cefa çekiyor bu sanatçılar anlamıyorum? İcra edebilenlerin ya zekasından ya da insan olmalarından şüphe ederim. En iyisi bir güzel sıyırmak. Hem de en dik alasından. Başka türlü bu gezegende, bu yaratıklarla yaşamanın başka bir yolu yok. Kendimi tenzih etmiyorum. Bende bu garip insanlardanım. Ne ön yargım biter ne fitne fesadım ne dedikodum biter ne stalklamam- sosyal medya uygulamalarında bir başka kişiyi araştırmak,gözetlemek- biter. Bu biçareyi de kendinizi benzetmeyin akıllılar. Ben Mecnun’unum. Ben acizim.Ben delilerin efendisiyim. Yargılayabilir, kınayabilir, gülüp geçebilir, içinizden hakaretler edebilirsiniz. Ama ne yapayım başka türlü olmuyor . O yüzden hepinizi davet ediyorum bu sanatı icra etmemeye. Gelin. Hep beraber bir güzel delirelim.
Bu yazı için bir şarkı önerilmemiştir. İçinizdeki deliyle konuşarak, onun sesini dinleyerek okumanızı tavsiye ederim.İyi delirmeceler.
Yazımı okuyarak bana zaman ayırdığınız için teşekkür ederim.
