Yokluğunu kabullenmedim ben kimsenin bu kadar
Yokluğunun bile bir varlığı var bende
Sevdiğini umut etmek var, gözyaşları var
Sarılıp uyumaları özlemek var
Basitleştiremiyorum ki seni
İçtiğindeki gülümsemelerini
Hoş kimseye de yakışmıyor gülümsemek
Gülümsemek de sensin bende
Nefes almak bile sensin
Bir gün tekrar sarılabilme umuduyla uyanmalarım
Hepsi sensin
Sensiz tek bir anım bile yok benim
Yokluğunla oturduk seni bekliyoruz yine
Geç kalsan da fark etmez
Gelen sensen eğer
Yaşlansak da beklerken
Geldiğin an unuturuz hepsini
Yeter ki gel
Bekliyoruz