İçimde hissettiğim kırgın bir acı var.
Sarılsan da geçmeyecek olan,ya da gelsen de bitmeyecek olanından.
Dindiremediğim acılarım dizboyu…
Ne gidebiliyorum,ne kalabiliyorum.
Her seferinde yenisini ekliyorum üzerine bir bir.
Birde cevapsız sorular var geriye kalan.
Ve her köşede unuttuğum gülüşlerim.
Susuyorum ve sen bazen kalakalıyorsun anlatamadıklarımda.
Sadece ben hissediyorum;hiç kimse bilmiyor,bilemiyor.
Ama belki okuma ihtimalin olur diye ben hep sana yazıyorum.
Ardından bıraktığın beni anlarsın diye.
Belki bir gün; umut işte,kim bilir…
