Yere düşmüş bir çocuğun anne diye bağırışında saklıdır acı, ıslak kaldırımda oturmuş poşetindeki mendilleri satmaya çalışan çocuğun içinde.Şişenin içindeki son damla alkolde saklıdır. Gün yüzüne çıkmak için bekler her an köşesinde ve hiç bir fırsatı da kaçırmaz. Bizi bizden daha çok sever acı yakamızı bırakmaz.Trafik kuralları gibi kuralları ,trafik lambalarındaki kırmızı ışıkta ki durları veya uyarı levhaları yoktur.Kötü bir sürpriz anlayışı vardır onun, en azından onun bir anlayışı var.Bu anlayışın çevremizdekilere tepki olarak mıdır varılığı bilmiyorum ve bilmekte istemiyorum açıkçası. Her bilineni yanlış çıkartan kendi doğrularından başka doğrusu olmayan bu insan topluluğunun içinde tek doğru kişidir. Ve yeni doğrulara yer yoktur onların sabit düşünceli beyinlerinde.Ne yeni yolcuklar yapmaya nede içinde bulundukları ilerleyemeyen o tren vagonları dan inmeye cesaretleri vardır.Korkaktırlar ama bunu gizlemesini çok iyi bilirler. Topları tüfekleri yoktur ama keskin dilleri bir kılıç gibidir ve asla bilenmeye ihtiyaç duymaz.
Çoğu zaman kendilerine yenik düşer ve çevresine saldırırlar savaşın dışarıda değil içlerinde olduğundan habersizlerdir belki de vardır haberleri, dışarısı da içi gibi olsun istiyordur belkide bundan zevk alıyordur. Bize saçma gelen yanlışları belkide onların en iyi doğrularıdır. O zaman biz mi çok benciliz ?
Bizde, acaba onlar doğru söylüyor bizim yaptığımız yanlış olabilir mi demedik mi ? Ben dedim ya siz ?” Ben buyum beni böyle kabüllen” diyenlerle dolu çevreniz biliyorum yada şanslı olan bir kaçınızın ben buyum ama yanlışlarımı seninle doğruya kavuşturmak istiyorum diyenleriniz de olabilir.Yada siz bu metinde geçen onlardan olabilirsiniz. Düşünüyorum kendimin insanlara çevreme doğaya karşı olan tutumunu her saniye düşünüyorum bir psikoloğa psikoloğluk yapacak kadar düşünüyorum hatta zaman zaman düşünmekten beynim acıyor. Ama bu kadar düşüncenin içinde onları yada bizi haklı çıkaracak bir sonuca varamıyorum. Kimsenin bile bile isteye isteye sevdiği değer verdiği insanları üzebileceğine inanmıyorum. Tabi eğer aldığı her nefeste sadece içine çektiğinin hava olmadığını biliyorsa. Kimileri içine sevgi çeker sevgi üfler kimileri sevgi çeker öfke üfler, kin üfler. Sizler kin üfleyenlerin havasını nefes diye çekmeyin içinize. Eleştirdiğiniz insanlardan olmayın sevin değer verin ve hayatta her şeyin bir anlamının olduğunu bilin sizin çevrendekilerin yerdeki taşın kanalizasyondaki farenin kısacası dünyayı dünya yapan bizi ve her şeyi…