Eğer sevilmiyorsan artık, dünyanın en uzak, yeryüzünün en karanlık yerine savrulmuşsun demektir. Sağa bakarsın, sola dönersin, arkanı kollarsın, kulak tıkar; ıslık çalarsın ama nafile. Bir kere gözden düşersen, çıkamazsın artık kör kuyulardan. Kendi gölgen bile an gelir kırk kat yabancı olur. Duvarlar ayaklanır, her biri dört nala, dört yandan… Kendi kendine söylenirsin, fısıltıların çığlık olur, sesinden ürkersin. “Ahh” ile başlayan her cümlen, “keşke” ler ile devam eder. Gözünün feri, sözünün özü söner.
