“Ne için yaşıyorsun? ” dedi “ölmek için” dedim, şaşırdı.
Hayattan bir beklentim yok. Nereye gidersek oraya gidicez işte.
“Dertli misin?” dedi. Neden böyle konuşuyormuşum.
“Kiminin derdi kiminin hayali” dedim, yine sustu.
Susacak tabi. Herkesin derdi kendine, neden derdimi paylaşayım? Güleceksin! Çünkü bende seninkine güleceğim!
“Hiç mi hayal kurmazsın ey Sebastian!” dedi.
“Bu hayatta herkesin sahip olduğu hayalleri birde hayal kırıklıkları vardır.” dedim, düşündü.
“Boşver zaten hayal kurmayı, ben hayallerimle yetinemiyorum” dedi, durdum.
Hayal gücününde bir sonu varmış meğer. Hayal dünyasında yaşadığı süre içinde bitirmiş bütün hayallerini.
Durdum durmasına ama hiç biri gerçek olmamışki zaten!
İşte bu yüzden cehennemde bile güleceğim!
Sebastian bu gecede kendi beynine karşı bir galibiyet kazandı!