Bir tutam mutluluk arayışından mı ibaret yaşamak. Huzur yetmez mi insana; sevdiklerinle olmanın huzuru. Şükür yetmez mi peki; elinde olan her şeye en çok sağlığına, senin ve sevdiklerinin. Sevgi yetmez mi , hani sevdiğinin gözlerine baktığında hissettiğin kalp atışları, yetmez mi? Bütün bunlara sahipken neden zor gelir ki yüreğini darlayan, her nefes alışta kalbine batan ağırlıkları bir kenara bırakmak.
İnsan bu ya taktı mı takar dersin. Nankör bile dersin belki. Rahat olmak batıyor diye düşünürsün hatta. Dur bakalım bunları düşünürken önce bir dur. Bir bekle bakalım. Ne hissediyor ne yaşamış. Bırak her şeyi bir kenara, ağlamasını yargılamadan önce bir düşün bakalım, neden diye. Her gözyaşı birikmişliktir onun için. Biraz ordan biraz burdan susuşlarıdır. Aşk acısı çekmemiş olsa bile sevdiği adam için topladığı kalp ağrıları vardır. Bir başlasa kendini durduramayacağı çığlıkları vardır. Yıllar önce uzakta çok uzaklardayken her şeyden; dağlara gökyüzüne seni seviyorum diye haykırırken şimdilerde yeter artık diye bağırası vardır. Peki bundan ibaret midir yaşamak.
İnsan olmanın karışıklığını yaşarsın bazı zamanlar. Bu da o zamanlardan biri herhalde. Biraz fazla uzun sürdü diye düşünür belki ama her zorluğun arkası ferahlıktır. İşte buna inanır. Sıkı sıkı buna bağlanır. Yürek karmaşası ne kadar zorlu olursa olsun; huzuru da hissedersin sevdiklerinleyken, şükür de edersin elinde olan her şeye. Hele sevgiyi en derinde hissedersin.
Bırak bir kenara kalp ağrılarını. O anı hissetmeden geçme. Zaman geçerken elinde sevgi de olsun huzur da. Şükür de. En çok şükür. Çünkü an gider sen hissettiklerinle yaşarsın. İnandığın şeye sıkı sıkı sarıl ve teskin et kalbini. Her zorluğun ardında ferahlık vardır…
