Aslı Uraz

Bu ömür nerede konaklayacağız? Konu buradan taşınmaksa üzüleceğim Burada yaşamaksa daha çok üzüleceğim Üzülmek ve daha çok üzülmek arasındaki farkı ayırdedecek kadar büyüdüm anne Söyle hadi konumuz nedir? Biraz yürümek…

Kapı dışarı edilmiş sevincin evinden ocağından Kurtaramamışsın boynunu, kederin bıçağından Tepeden aşağı yuvarlanan bir boşluğun altında eziliyorsun. Bunun adı kayboluş. Yeryüzü soyut artık değil mi? Üzerine basabileceğin tek bir kaldırım…

Arıyorum düşümde çokça seyrettiğim uzakları Pas tutmuş gamla bağımı kesmeyen bıçakları Vuslat, bu güzel yüzlü şehrin hoş tebessümü Ayrılık, sokakların susuz kalan dudakları  

Teker teker dizdim günahlarımı parmak uçlarıma Küçülüyorum Kahrolası! Günahlar sığar mı hiç bir elin parmaklarına Küçülüyorum Sevmeyin beni Bulutlar dağılana dek sevmeyin siz Yüzümün son parçası yerine oturtulmadıkça Umutsuzluğun tırnağını…

Yeni çizgiler beliriyor bahardan saklanan yüzümde Göz kapaklarımdaki dinginliğe yaslanıyor kış Gün olur, utanırım ihtiyarlığımdan Dört mevsime dönüp sırtımı, dökülmeye başlarım alın perçemlerinden Çekilince silüetim hayatın yüzeyinden serin bir yağmur…

Herşey öylesine aynı ki Bugün de kimsecikler uğramadı beklenenler sahasına Tüm istenmeyenlerle kucak kucağa savruluyoruz hayat bahçesinde Bir o yana, bir bu yana .. Sıradaki ot burnumun dibine gelsin! Geçelim…