Birgün kapım çalsa gelsen Ansızın karşımda belirsen Üstün başın kara toprak Ruhun gözlerinde tutsak Demem hiç neden geldin O dünyayı nasıl geçtin Zor mu idi sorgu sualin Demem iki cihanım…
Ruhların görüştüğü yerden geldimHer yanım yara, bereDilimin bağı yoktu ama konuşamadımElimin zinciri yoktu ama dokunamadımGitti dedim, gitti canım cananımPeşine düştüm,gün be gün dolandım Ruhların güldüğü yerden geldimYüzümde yok hiç gülümsemeDehşet…
Kim bu hezeyanın sahibiOmuzları çökük ,ruhu delik deşikYok mu dayanacagı bir duvarSessiz çıglıklarının sesi yok muNedir alıp veremedigiBir ufak nefesten başkaCan atışları karanlıkta ve yorgunBakışları hüsran,keder,ızdırapDurdurun ruhunun ızdırabınıIşık verin ,ses…
Nasılsın…Ne basit kelime yüklemsiz,yüksüz ama bir o kadar ağır.Bu kelimeyi kurmak ne zor sevgi dolu,ilgi dolu ama bir o kadar anlamlıYok ,yokBu kelimeyi bana soran yokRuhumda yokluk sancısıYanımda hiçlik yarışıÖlümün…
Durmasın dünyanın yükü üstümdeDağılsın gitsin ne olurRuhumu bıraksın isterse çöleDurmasın gitsin ne olurGiden gitmiştir en sevdiği dünyadanAçmıştır kollarıAlmıştır artık kuytu mezarBenden daha mı çok sevmiş kiBenden daha mı çok istemişKoynunda…
