Kül
Kıyamete uçuyor bir kuş Kanatları yanarcasına yapma desem gitme desem de dinlemiyor. Eceline gidiyor biliyorum zamansız bu defa Ölümün zamanı olmaz Ama biliyorum işte bu defa çok vakitsiz. Yaşamın kıyısı…
Posts by author
sakura
13 posts
Keşke gelsen
Bakıyorum boşluğa bakıyorum odama duvarlara kapıya. Seni veya bir başkasını beklemekten çok bu his ne zaman geçecek onu bekliyorum. Okuyorum yetmiyor izliyorum yetmiyor yazıyorum yetmiyor. Zamanı senle sayamazdık bile saniyeleri…
Güzün Sessizliği
Kalbim uzun zamandır öyle sessiz ki. Nasıldı sesi, gülüşü, ağlayışı unuttum. Oysa kabarıp duruyor gün be gün şişiyor, büyüyor, aşeriyor içimde. Yeşeriyor aşka sancım baharım. Güzün sessizliğinde yemyeşil yapraklarda tazecik…
Kaygılarımla Geri Döndüm.(3.Kısım)
Kas kasılmaları ve titremelerle kendimi birçok doktorun önüne attım. Kaygı krizlerinin en zoru da size bakan kişinin gözlerindeki acımayı görmektir. En son tercih edeceğim bu bakış beni daha fazla strese…
Sepetteki Günler
Gün çürütüyorum Sepet sepet Sandık sandık Yaşamın ufkunu da ardını da Sora sora yoruldum Ne önüm belli ne izim Geldiğim sırada Rüzgar sildi izlerimi Bir kahkaham kaldı uğul uğul Acıması…
Kendime Sarılmalıyım
Sarılmalı sarılmalıyım kendime Titreyen ve korkmuş Kirpiklerine dek titreyen Bu aciz varlığa sarılmalıyım Korkusu geçmeyen Korkusunu korkutup kaçıramayan Bu zayıflamış vücuda Sımsıkı sarılmalıyım Aynada aksini görse Daha da dehşete kapılacak…
Kayboldum
Nerdeyim ben Kimleyim Bir yola saptım Sonra kayboldum kafamın içinde Kaybetmek üzereyim Varmam gereken hedefi Sahi Varmam gereken neydi Unuttum Yolun çıkmazlarına girdim Uyusam şurda bir patikada Uyandırır mı beni…
Rüzgar
Bir rüzgarı sevdim bir seni Rüzgarda dalgalanan saçlarımı sevdim Bir de senin kokunu bana getirişini Dalları sallayışını sevdim rüzgarın Bir de senin bana sarılışını Ilık rüzgarın yüzüme yüzüme vuruşunu sevdim…
Uykusuzum Yine
Uykusuzum bu gece Yanık sigaram başucumda Tozlu defterim Ve ucu küt kara kalemim Gözlerim olmuş kan çanağı Gözlerim bana oyun oynuyor Ben söylüyorum Kalemim yazıyor Yelkovan ve akrep Kovalamaca oynamakta…
Çıkrık
Bitmedi hala içimdeki sonbahar Gezer durur peşimde kapkara bir kedi Uğursuzluk getirdiği yetmezmiş gibi Bir de tırnaklarını gösteriyor Dipsiz bir kuyuya inmekteyim gün be gün Bu kapkara zifiri sessizlik kaplıyor…
Kaygılarımla Geri Döndüm. (2.Kısım)
Kendi ölümümden korkmadım. En azından şimdiye kadar hep böyle düşündüm. Çünkü insan öldüğünde eminim öldüğüne pişman olacak bir durumda olmayacaktır. Çünkü pişmanlık insanın elinde olan fakat yapmayı tercih etmediği olaylar…
Kaygılarımla Geri Döndüm.(1.Kısım)
Ölüm fikrine en yakın olduğum yerdeyim. Siz de öyleyseniz okumayın lütfen. Diğer hiçbir şeye odaklanamadığım için yazmaya karar verdim. Ve üzgünüm ki bu sefer bana yardım edecek çok az kişi…
Kim Ölecek?
Kahverengi ceketiyleydi adam tıpkı kadının hatıralarındaki gibi. Kısa, kendisine dar gelen ceketin içinde şimdi sanki küçük bir oğlan çocuğu oluvermişti. Silahtan çıkan kurşunu açık avucu durdurabilecekmiş gibi bir elini kadına…