Çemberimde Gül Oya..
Canan’ın Nejat’ı beklemesi gibi hayat şimdilerde.. Öyle umutlu ve öyle umutsuz. Sevgi yetmezdi her şeye, zamansa sütten çıkmış ak kaşık. İnsan ne zaman sevse hep bir kavuşamamazlık.. ”Çok zor değil…
Posts by author
stepan
6 posts
Türk kahvesi olmadan yaşayamayan, nostaljik takılan, insanlara tepki olarak doğmuş, dünya vatandaşı bir adem evladıyım.
bir avuç mavimtırak kül
”Hatırlarım ilk görüşümü dünyayı, Bir midye kabuğunun aralığından..” Ah be Orhan Veli! Gözleri diyorum gözleri.. suların yeşili, denizlerin mavisi.. İlk nefes alışım, belki yaşamak yenibaştan. Oysa, ben şimdi denize hasret..…
hüzün kovan kuşu
O bana hiç nasılsın demedi. Nasıl olduğumu sormasına gerek yoktu çünkü, gözlerimden ruh halimi anlayabiliyordu… Hüzünlüysem o gün, tüm enerjisiyle bir hikaye oluştururdu aklında, başrollerde biz başlardık oynamaya. Hiç hayır…
Aşk da bi’ nevi delilik değil miydi?
Anlam aramaktan vazgeçtiğimden beri mutluyum. İçimdeki bu umursamazlık beni deliliğe sürüklüyordu besbelli, ama şikayetçi değildim bu durumdan. Akıllı bir deliliktense, deli bir akıllılık çok çok çok daha iyiydi. Deli olmak…
gökyüzü altında
Yersiz yurtsuz, biçare benim için özenle seçilmiş sözcüklerdi. Hiçbir yere ait olamıyordum. Nereye gitsem bir boşluk, bir yarım kalmışlık oluyordu, zaten gittiğim yerler de beni içine tam oturtamıyordu. Kendime ait diyebileceğim…
bir meltem matemi
Acısı gözlerinden okunduğu için kimsenin gözlerinin içine bakamıyordu kadın. Farkedilmekten kaçıyordu besbelli, anlaşılmayacak olduğunu bildiği halde anlatmaktan sıkılmıştı belki de.. Gülüşüyle karşılık veriyordu her şeye, biliyordu gülümsemek mutluluğun sembolü olarak…