Acısı gözlerinden okunduğu için kimsenin gözlerinin içine bakamıyordu kadın. Farkedilmekten kaçıyordu besbelli, anlaşılmayacak olduğunu bildiği halde anlatmaktan sıkılmıştı belki de..
Gülüşüyle karşılık veriyordu her şeye, biliyordu gülümsemek mutluluğun sembolü olarak görülüyordu yaşadığı evrende..