Zeynep sıla

Gurbetti senin adın; Göğnümdeki hasretle, Sinemdeki koca yarayla, Taşıdığım ahtı senin adın. Gurbetti senin adın; Uzaklardan gelen bi esintide, Kokunu hissetmekti, Doğduğum kucağa hasret. Gurbetti senin adın; Papatyanın kalan tek…

Ey dilhun, Terk ediyorum seni! Kanatlarımı huzuruna açtım, Gönlümü yolunda bıraktım. Ey dilhun, Yakamdan düşmeyen en asil parça, Aklımdaki en hüsranlı acı; Sen ki kanatlarımın üstündeki yük… Ey dilhun, Göz…

Beklemezdim bir gece: Ay ışıldarken gönlüme, Hasretin boğazıma bir düğüm daha atacağını. Soluğum kesilirken beklemezdim, Sesinin kefenimden önce beni saracağını. Oysaki ölümümdür kavuştuğumuzun habercisi; Kapımı çalmasını beklemezdim, Ecelin. Tam boynuna…

Kırgınım, İzah edemeyeceğim kadar derinden; Sineye çekemeyeceğim kadar fazla, Kırgınım. Özlüyorum,  Kalbime saplanmış bir hançer misali; Ağır sancılar içerisinde, Özlüyorum. Yorgunum; Ömür yolunda itişmekten, Ezilmekten; Yorgunum. Serpiliyor gönlüm, Azab içinde…

Masmavi gök yüzünün ardından kap karanlık bir gecedeyiz bu akşam. Bu akşam öyle bir akşam ki canlılar bir olmuşda tek temennileri geceden hesap sormak olmuş. Aslında bu akşam öyle bir…

Ruhumda alenen bir sızı varken Sen diyemedim acıma Ansızın sızlatırken kalbimi sen Yoksun diyemedim İsteksizce koşmak isterken kollarına Sevgimin çukurundan koştum sana Dönüp dururken çepe çevre  bahtında Ahtın acıttı ruhumu Doğmak…

Oysa ben masum bir çocuktum göl kenarında Kirli çamaşır gibi astılar beni ormana Annemin ninisine muhtaçtım  Ormanın uğultusuna maruz kaldım Babamın şefkatine layıktım Hayvanların gazabına uğradım Parçaladılar kirli bedenimi Üzerime…

Geceler gibi karanlık, Gün ışığı gibi taze, Ebedi hasret. Irak olma ey Nazlım; Aziz seni bekler. Bekler de neye yarar ? Beklese gönlü hiç, Beklemese ömrü hiç. Sonsuz bir yolculuk…

Alışmışlığın fazlasıydı bu his Çarpılmıştan daha fazla Ezilmişten daha hazin Acımak mı gerekirdi Acındırmak mı ? Bi hayli kırgındı  Sadece çaresiz olmak Güçlükle yutkunmakla beraber Veda busesi vardı yanaklarında  Tebessüm…

Öyle kabaydıki kelamı Hüznüme ortak derken  Gönlüme belaydı kelamı Sussun da dinsin acım Acın acım iken yaktın canımı Kelamın yaralarken ruhumu sustum. Konuşmayı unuttum ki sesini duydum Duymaz olaydım kahrolası…

Hayat; hayat işte ne bekliyorsunuz benden!? Hangi ihtişamlı sözcüklere sığdırmamı bekliyorsunuz bu zalim hayatı!? Hangi tanım tamamlar hayatın caniliğini, insanlara gazabını. Hangi şair mısralarında hayatın hakkını verebilir!? Elbette hepimiz dünyanın…

Varsa şu dünyada ADALET İdam edilmeli ruhum Ancak öyle huzur bulur yurdum Varsa şu dünyada ADALET Katledilmeli insanlık Ancak öyle son bulur Mazlumun ahı Kan davam insanla Benim adım DÜNYA…

Uçurumun kenarı. Toprak beni içine alabilmek için yalvarış içinde. Haykırıyor tüm alem. Kulaklarım çınlıyor bu kirli seslerin içerisinde, akıl sağlığımı korumam pek mümkün gözükmüyor. Uçurum hayli yüksek. Sert bir rüzgar…

Gırtlağımda dolanan bir böcek var. Siyah onu duyu organlarımla görüyorum. Görmek istemediğim onca şey varken o böcek tüm görüntüleri kararttı. Ağ örüyormuş gibi tam da beynime. Görüntüleri bu kadar karartmışken…