Aç gözlerini babam,
Bak oğlun geldi.
Hani yetişemezsin diyordun ya,
Hani hayattayken bilmeliydim ya kıymetini
Yalan değil babam.
Bazen sabah rüzgarları getirirdi kokunu
Bazen de yalancı kumrular.
Sesini duyuyorum yine uzaklardan
Yalan diyorsun bana dünya yalan oğlum gerçek olan sensin.
Peki söyle babam, gidenler anlar mı kalanların acısını?
Umutsuz bakışları,
boş duyguları ve cevabı gelmeyecek vedaları anlar mı gidenler?
Şimdi soğuk ellerinden bir volkan yaratsam içimde,
Alsam sıcaklığım içine seni
çünkü bilirim üşürsün sen
Ve sevmezsin hiç soğuğu.
Sonra baksan bana o kahverengi derinliğinden
Koklasam seni babam eskisi gibi zifir kokan saçlarından.
Bilirim elbet ölüm kime yakışır ki!
Kim hazır hisseder ki kendini kalanlardan.
Şimdi hissediyorum biliyor musun?
Sırtımı dayadığım duvar soğukmuş babam.
Aç gözlerini babam
Bak oğlun geldi.
Hep ben geç kalırdım sana ama bu sefer de sen erkencisin.
Şimdi bırakacağım ellerini.
Ne olur asma suratını bilirim sevmezsin vedaları
Sen bilirsin babam git o zaman
ama unutma ki geç de olsa oğlun buradaydı.
Affet babam…