Serin bir rüzgar esti, balkonlarda asılı çamaşırlar
Derin bir yerde buldum kendimi
Bana bakmadan önce haber ver diyorum sana
Dünya ayaklarımın altında
Kısa bir yola çıktım hemen döneceğim
Bana bakmadan önce haber ver
Gözlerin
Bir yaprağın yere düşmesi gibi
Süzülerek kapanıyor
Ben her defasında içimde bir insanla savaşıyorum
İçimdeki insanla çalacağım bu gece kapını
Ama unutma
Bana bakmadan önce haber ver
Korkuyorum!
Saçmaladığım zamanlar oldu mu?
Seni üzdüğüm zamanlar?
Ama söyle?
Peki….
Peki, ben sana hiç haber vermeden baktım mı?
İçinde dünyayı barındıran gözlerin
İçince hürriyeti barındıran ellerin
Tenindeki sıcaklık..
Bilmiyor musun?
Son zamanlarımızı yaşıyoruz seninle
Tanıyor musun sen beni?
Hani kuşlara yem atmaya gitmiştik?
Birlikte değildik ama, aynı işi yapıyorduk
Sanırsam mevsimlerden ilkbahardı
Güneş ilk ışıklarıyla vuruyordu beyaz saçlarıma
Gençliğin geldi aklıma
O sonsuz güzelliğin ve sonsuz insanlığın
Aahh!!! Ben seni hep içimde yaşadım
Kış geldiği zamanlar çıkmazdık dışarıya
İkimizde kapanırdık evlerimize
Pencereden görmeye çalışırdım seni
Ve sen hep aynı şeyi yapardın
Bana bamadan önce haber vermezdin
Son zamanlarımız bunlar
Yaşlandık farkında mısın?
Lütfen, senden tek bir isteğim var artık
Bana ölmeden önce haber verir misin?
